اخلاق مهندسی، در کشور ما هنوز غریب و مهجور است. اگرچه این درس به عنوان درس عمومی در وزارت آموزش عالی برای دانشجویان دوره لیسانس مهندسی مصوبه دارد؛ اگر چه در سالهای اخیر همایش‌هایی با عنوان اخلاق مهندسی در کشور برگزار شده است؛ اگرچه سازمان‌های حرفه ای همچون نظام مهندسی ساختمان، جهت ارتقا و تمدید مجوز اعضایشان، نیم نگاهی به این رشته علمی داشته‌اند
اما
در حال حاضر، این درس در دانشگاه‌های ما وجود خارجی ندارد.
دوره‌های آموزشی، هم‌اندیشی‌ها و کارگاه‌های اخلاق مهندسی برای مهندسان برگزار نمی‌شود.
مهندسان بدون هرگونه الزام برای آشنایی با مسئولیت‌های اخلاقی در محیط کار خود فعالیت می‌کنند.
و حتی بالاتر از آن
کشور ما هیچ‌گونه سند اخلاقی در حوزه مهندسی ندارد.
در کشور ما هیچ‌گونه پژوهش علمی در حوزه اخلاق مهندسی انجام‌نشده است.
اخلاق مهندسی، هیچ مرکز پژوهشی فعال در کشور ندارد.
هیچ کتاب درخور اخلاقی در حوزه مهندسی مبتنی بر دین و فرهنگ اسلامی ایرانی و نیازهای ملی وجود ندارد.
...
لذا همچنان باید جمله‌ای را که چند سال پیش بکار بردم، تکرار کنم.
«اخلاق مهندسی، در کشور ما هنوز تولد نیافته است.»
ولی ما امیدواریم. دلیل این امیدواری اخباری است که گاهی در گوشه و کنار این مملکت می‌شنویم. خبر ذیل از آن‌گونه اخبار است. هرچند تجربه‌های گذشته ازاین‌گونه اخبار، ما را بر این امیدواری محتاط کرده است.
خبر آن است که
اجلاس اخیر هیئت عمومی سازمان نظام‌مهندسی ساختمان، طبق بیانیه‌ای از شورای مرکزی آن سازمان درخواست می‌نماید که مواردی را افزون بر «خط‌مشی کاری و راهبردهای عملی سازمان نظام‌مهندسی ساختمان» موردتوجه و پی گیری قرار دهد.
ادامه مطلب ...